معده به عنوان ذخیره کننده غذا گنجایش یک و نیم تا دو کیلو مواد را دارد. او وظیفه دارد غذا را از لحاظ شیمیایی آماده گوارش کرده، خرد نموده و در اندازه های مناسب به اثنی عشر و روده تحویل دهد. در غشاء مخاطی معده غددی وجود دارند، که شیره معدی، اسید کلریدریک و آنزیم پپسین برای هضم مواد پروتئینی تولید می کنند.

در معده است که تصمیم گرفته میشود مواد غذایی وارد شده مثل ویتامین ها، مواد معدنی، اسیدهای آمینه (واحد ساختمانی پروتئینها) به طور کافی از حریره غذایی جدا شوند. اگر غذا به اندازه کافی گوارش پیدا نکند، باعث ایجاد روند تخمیر و پوسیدگی در روده میشود.

در ورودی معده قسمت اعظم هیدروکربورها و در نهایت پروتئین ها تجزیه می شوند. به همین دلیل نسبت اسیدیته در جاهای مختلف معده متفاوت است. مواد پروتئینی که دارای نسوج سفتی از نظر ساختمانی هستند، مانند کلسیم و آهن؛ یک محیط اسیدی به خصوص میطلبند، تا خوب گوارش یابند.

علاوه براین لازم است باکتری ها، ویروس ها، قارچها و سایر میکرو اورگانیسم های ایجاد کننده بیماری، قبل از این که به محیط خنثی شده ابتدای روده باریک نفوذ کرده و بدون مانع در آنجا رشد و نمو کنند، توسط اسید معدی از بین بروند.