طی دوران کودکی و نوجوانی استخوان ها نه تنها رشد می کنند بلکه محکمتر تم می شوند. تا حدود سن ۲۵ سالگی مقدار استخوان در اسکلت بدن به حداکثر خود می رسد، که به عنوان حداکثر تراکم استخوان شناخته می شود. حداکثر تراکم استخوان بین افراد کاملا متفاوت است و معمولا در مردان بیشتر از زنان است. همانگونه که انتظار می رود تراکم استخوان در افراد درشت هیکل بیشتر از افراد لاغر است.

حداکثر تراکم استخوان در تعیین این که آیا فردی در آینده در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان باشد یا نه. از اهمیت شایانی برخوردار است. اگر میزان تراکم توده استخوانی در سطح پایینی باشد و حتی مقدار اندکی از استخوان تحلیل یابد ممکن است منجر به شکستگی گردد و در صورتی که این مقدار بالا باشد فرد از پوکی استخوان در امان خواهد بود.

 عواملی که حداکثر تراکم استخوانی را تعیین می کنند کاملا شناخته شده نیستند اما باور بر این است که ژنتیک و میزان دریافت کلسیم و همچنین ورزش های بدنی در این میان نقش مهمی را ایفا می کنند. به علاوه هورمون های جنسی نیز می توانند بر حداکثر تراکم استخوانی تأثیر داشته باشند.

به عنوان مثال آمنوره (فقدان دوره های ماهانه قاعدگی در زنان بر اثر بی اشتهایی عصبی یا سایر بیماریها، منجر به کاهش تراکم استخوان خواهد گردید. در حالی که شواهد دال بر این است که ممکن است مصرف قرص های خوراکی ضد بارداری حداکثر تراکم استخوانی را افزایش دهد.