در رابطه با تورم پروستات دو فرضیه مختلف وجود دارد که یکی از آنها فرضیه عفونت و دیگری فرضیه سرطانی است. بنابر فرضیه اول، مجاری ترشحی غدد محیطی مجرا به علت عفونت مزمن، خود مجاری و نسوج سلولی محیط آنها مبتلا به تنگی شده، مانع از خروج ترشحات محتوی در آسینها میگردند. با این وصف رکود ترشحات مزبور، هم موجب اتساع آسینها، هم موجب بزرگ شدن غده های پری اورترال و پیدایش آنچه که به نام آدنوم نامیده میشود خواهد بود.

شروع بیماری به گذشته از اشکالی که مدت ها بی سر و صدا رشد و نمو می نماید، سایر آدنومهای پروستات اختلالات ادراری کم اهمیتی را سبب می شوند یا در عین سلامت و بدون سابقه دفعت شاش بند کامل میدهند و یا بالأخره با علائم و آثاری مشخص جلب توجه می نمایند که روز به روز به اهمیتشان افزوده شده و موجب شدت یافتن ناراحتی بیمار می گردند.

بروز این علائم و عوارض که در هر دوره ای از کسالت ممکن است موجب مراجعه بیمار باشند، رابطه مستقیمی با قدرت عضلات مثانه و شدت احتقان دستگاه ادراری و تناسلی دارد و هیچ گونه رابطه ای با بزرگی و اندازه تومور نخواهد داشت. چنانچه ممکن است یک آدنوم (تومور بزرگ) مدتها بدون اختلال ادراری بماند، در صورتی که یک آدنوم کوچک و به خصوص آدنومهای حاصله از لوب وسطی و یا آدنومهای داخلی فشارنده، مولد عوارض شدید و زودرسی گردند.