طبق تعریف، یائسگی ختم خونریزی قاعدگی است. بطور کلی این نشانه یک کاهش تدریجی در فعالیت تخمدانی بوده و نشانه رفتن از مرحله تولید مثلی به مرحله غیر تولید مثلی در زندگی زنان می باشد. سن متوسط یائسگی ۵۰ سال است. وقتی که یائسگی قبل از سن ۴۰ سالگی اتفاق بیفتد، زودرس تلقی می شود، اما تغییرات هورمونی تفاوتی با یائسگی نوع طبیعی و خودبخودی ندارد.

وقتی که تخمدان ها را در زنها به علت اختلالات خوش خیم یا بدخیم بر می داریم، آنها دچار یک فقدان کامل و ناگهانی تولید هورمون های تخمدانی می شوند. این زنان که دچار یائسگی ناشی از جراحی می شوند، ممکن است که علائم متفاوتی از کسانی که دچار یائسگی طبیعی گردند پیدا کنند.

این خانم ها بطور جداگانه شرح داده خواهند شد. نمونه طبیعی برای یائسگی، سندرم های فقدان استروژن می باشد. این مفهوم شدید، با این یافته تقویت می شود که اغلب اثرات یائسگی را می توان با تجویز استروژن معکوس کرد. در یائسگی طبیعی، تعداد تخمکهای باقیمانده در تخمدان کاهش می یابد و تخمدان ها به عمل FSH مقاوم تر می شوند، که این بنوبه خود با یستی باعث تحریک بلوغ تخمک و تولید استرادیول شود .