سنگهای ادراری انواع مختلفی دارند ، سنگهای اوریک ، یک سنگ اسید است و از نظر بیوشیمی سه طریقه درمان به طور قابل ملاحظه ای مؤثر می افتد: قلیایی کردن ادرار، استعمال برخی مواد حل کننده اسید اوریک و افزایش دفع ادرار.
ماده قلیایی کننده ای که بهتر و نتیجه بخش تر است ، سیترات سدیم با پتاسیم است. اکثر ۳گرم سیترات سدیم با پتاسیم برای نگه داشتن PH ادرار بین ۵/ ۸ تا ۶/ ۵ کافی است و به ندرت لازم می شود که این مقدار را به ۵ تا ۶ گرم برسانند.
اثر قلیایی کننده این ماده ۳ تا ۵ ساعت طول میکشد. آب لیمو نیز قلیایی کننده خوبی است. یک لیموترش درشت معادل ۲ گرم بیکربنات دو سود قلیایی به بدن می رساند. نوع دیگر سنگهای مجاری ادراری سنگهای سیستینی هستند البته باید خاطر نشان کرد که این یک شکل بسیار نادر است.
دو عامل حل شدن سیستین را تسهیل می نمایند ، پایین آوردن غلظت آن در ادرار و بالا بردن PH ادرار، برای نگه داشتن PH بالاتر از ۷و ۸، باید سیترات پتاسیم را با مقادیر یک گرم ۵ بار در روز تجویز نمود. PH ادرار را باید قبل از هر وعده غذا، هنگام خواب و در شب تعیین نمود.
برای اینکه سیستین در بیماران مبتلا به سیستینوری به صورت محلول درآید، حجم ادرار باید ۲۵۰۰ سانتی متر مکعب و PH آن ۸ باشد. قلیایی کردن همراه با ایجاد دیورز به نظر من، مؤثر است و به عقیده برخی دیگر مصرف مایعات بهترین روش انتخابی است. ۳ لیتر آب را در فاصله ۶ تا ۲۲ ساعت مینوشند. این روش از لحاظ پیشگیری بسیار قابل ملاحظه است و با دنبال کردن درمان صحیح و جدی از تشکیل هرگونه سنگ می توان جلوگیری نمود.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.