اولین علامتی که در ناراحتی ها و بیماری های غده پروستات ظاهر می شود، تکرار ادرار شبانه است. این تکرار ادرار، مبتلایان را مجبور می کند تا در نیمه دوم شب، یکی دو مرتبه برای تخلیه مثانه از خواب برخیزند. بیمار برای ادرار کردن از خواب بیدار می شود اما برای انجام آن مدتی باید زور بزند تا ادرارش جریان یابد و تازه وقتی هم که جریان پیدا کرد، قدرت پرشش از حال طبیعی کمتر و قطرش از اندازه معمولی نازک تر خواهد بود.

 کم کم شب به پایان می رسد و بیمار بستر خود را ترک می کند. اما چون پرخونی شدیدی که هنگام استراحت در آدنوم ایجاد شده بود چند ساعتی باقی می ماند، نیمه اول روز و تا یکی دو مرتبه ادرار کردن نیز ناراحتی های شبانه تکرار می شوند؛ تا آنکه بالاخره پر خونی غده وزی برطرف شده و وضعیت بیمار به حال طبیعی بر می گردد. (گاهی هم تکرار ادرار روزانه به تکرار ادرار شبانه افزوده خواهد شد.)

پرخونی اعضای دیگر دستگاه ادراری نیز باعث احتقان پروستات می شوند که به نوبه خود حائز اهمیت هستند. پرخونی اعضای داخل لگن، سبب نعوظ های صبحانه و حس سنگینی و ناراحتی در ناحیه مقعد و تصور جسمی خارجی در این عضو میگردد.

احتقان مثانه و گردن آن موجب بروز درد و ناراحتی در آخر ادرار شده و بیمار را وادار می کند که به محض پیدایش حس ادرار مثانه را تخلیه نماید. بالاخره پرخونی کلیه ها موجب ازدیاد ترشح ادرار و فزونی تکرار آن می گردد؛

به نحوی که مقدار ادرار شبانه بیمار ممکن است بالغ بر هزار و دویست تا هزار و پانصد گرم گردد. مهمترین عوارض یا حوادثی که در دوران آدنوم غده وزی ممکن است پیشامد نمایند یا حوادث و اختلالات ادراری هستند.

مثل شاش بند، بی اختیاری در ادرار، با عوارض عفونی چون التهاب مجرای ادرار، تورم غده چربی، آماسهای بیضه و اپیدیدیم، آماس مثانه، آماس میزنای و لگنچه و کلیه، عفونت ادراری و یا بالأخره عوارضی که در اثر تغییرات شیمیایی ادرار به وجود می آیند، مثل تبدیل شدن آدنوم پروستات به سرطان .