سنگهای آهکی درمان پذیر به طور کلی نسبت به درمان مقاوم اند، ولی برخی از آنها به درمان جواب می دهند. از این رو با شناسایی آنها می توان از بروزشان جلوگیری نمود. سنگهایی که در اثر حرکت نکردن بیمار ایجاد می شوند. در این مورد درمان پیش گیرنده است. دیورز (دفع ادرار) را به وسیله خوردن حداقل ۲ لیتر آب در ۲۴ ساعت و حرکت دادن بیمار می توان افزایش داد.

غذای بیمار بهتر است اسید کننده باشد و در صورت احتیاج میتوان از مواد اسید کننده و موادی مانند ژل آلومین که مانع از جذب فسفاتها میشوند استفاده کرد. سنگ های دارویی که بر اثر استازولامید (ماندن و رسوب کردن)، درمان مفرط با کلسیم و ازدیاد ویتامین D ایجاد می شوند.

در این موارد درمان را نسبت به علت عارضه انجام میدهند و هر بار که وضع بیمار اجازه داد داروی مسبب را حذف میکنند. سنگهای حاصله از اشتباه و رژیم غذایی با خوردن بیش از اندازه پنیر ممکن است ایجاد سنگ آهکی نماید که بهداشت غذایی عادی میزان دفع کلسیم از راه ادرار را به ارقام طبیعی خواهد رساند.