به علت عدم ورزیدگی و عدم توانایی نیروی دفاعی بدن در برابر تحریکات حاصل از سرما ، موازنه و تعادل به نفع ویروس و میکروب ها برهم میخورد و این نوع موجودات به شدت فعال شده و نشو و نما مینمایند . در این حالت رگهای خونی واکنش نشان داده و غشاء مخاطی در قسمت های فوقانی مجرای تنفسی دچار التهاب همراه با افزایش ترشح ( Catarrh ) میگردند . به وضعیت فوق زکام گفته می شود .

عارضه سرما خوردگی غالبا” در اوایل بهار و در اواخر پائیز یعنی در ایامی که میزان حرارت و رطوبت هوا بطور ناگهانی تغییر می کند در بین مردم افزایش می یابد . اما اگر درجه حرارت به تدریج کاهش یابد و یا اگر افزایش درجه حرارت تدریجی و طی مدت نسبتا طولانی صورت بگیرد، معمولا” مکانیسم های تنظیم کننده حرارت در بدن به همراهی عوامل دفاعی آمادگی یافته و بدن را در مقابل سرما خوردگی حفظ می سازند.

 بدیهی است که بدن افراد به اصطلاح آب دیده یا عادت داده شده میتوانند نوسانات شدید درجه حرارت را هم خیلی بهتر از دیگران تحمل نماید. به عبارت دیگر قوای دفاعی بدن در افراد عادت داده شده خیلی زود و به فوریت آماده دفاع و مبازره می شود و اجازه نمی دهد که تحریکات حاصل از سرما ، مواضع مخصوص در بدن را به نفع عوامل عفونی ضعیف و مهیا سازد.