اولین علامتی که در ناراحتی ها و بیماری های غده پروستات ظاهر می شود، تکرار ادرار شبانه است. این تکرار ادرار، مبتلایان را مجبور می کند تا در نیمه دوم شب، یکی دو مرتبه برای تخلیه مثانه از خواب برخیزند. بیمار برای ادرار کردن از خواب بیدار می شود اما برای انجام آن مدتی باید زور بزند تا ادرارش جریان یابد و تازه وقتی هم که جریان پیدا کرد، قدرت پرشش از حال طبیعی کمتر و قطرش از اندازه معمولی نازک تر خواهد بود.

 کم کم شب به پایان می رسد و بیمار بستر خود را ترک می کند. اما چون پرخونی شدیدی که هنگام استراحت در آدنوم ایجاد شده بود چند ساعتی باقی می ماند، نیمه اول روز و تا یکی دو مرتبه ادرار کردن نیز ناراحتی های شبانه تکرار می شوند؛ تا آنکه بالاخره پر خونی غده وزی برطرف شده و وضعیت بیمار به حال طبیعی بر می گردد. (گاهی هم تکرار ادرار روزانه به تکرار ادرار شبانه افزوده خواهد شد.)

در رابطه با تورم پروستات دو فرضیه مختلف وجود دارد که یکی از آنها فرضیه عفونت و دیگری فرضیه سرطانی است. بنابر فرضیه اول، مجاری ترشحی غدد محیطی مجرا به علت عفونت مزمن، خود مجاری و نسوج سلولی محیط آنها مبتلا به تنگی شده، مانع از خروج ترشحات محتوی در آسینها میگردند. با این وصف رکود ترشحات مزبور، هم موجب اتساع آسینها، هم موجب بزرگ شدن غده های پری اورترال و پیدایش آنچه که به نام آدنوم نامیده میشود خواهد بود.