حدود یک دهم افراد مبتلا به پسوریازیس نوعی از اشکال آرتریت را بروز میدهند که در آن معمولا مفاصل انگشتان و زانو تحت تأثیر قرار می گیرند . در پسوریازیس پوستولی از دست رفتن شدید توده سلولی پوست ممکن است منجر به دهیدراتاسیون ( کم آبی ) ، نارسایی کلیه ، عفونت ها و تب بالا شود.

در صورت عدم درمان این نوع بیماری می تواند کشنده باشد . پزشک باید از روی ظاهر پسوریازیس نوع آن را تشخیص دهد. اگر فرد پسوریازیس خفیفی داشته باشد که مشکلی ایجاد نکند ، ممکن است درمانی برای علایم انجام ندهد . در غیر این صورت باید طبق نظر پزشک به درمان پرداخت .

پسوریازیس را معمولا با نرم کننده ها جهت نرم کردن پوست درمان می کنند . درمانهای شایع دیگر شامل فرآورده های حاوی کولتار یا آنترالین هستند که باعث کاهش التهاب و پوسته پوسته شدن می شوند . کولتار و آنترالین مؤثر هستند اما بوی نامطبوع دارند و باعث رنگی شدن البسه و تختخواب می شوند.

از آنجایی که آنترالین موجب تحریک نواحی سالم می شود آنرا فقط بر روی بخش های آسیب دیده بکار می برند . از طرف دیگر ممکن است پزشک ترکیبات حاوی مشتقات ویتامین D یعنی کالسی پوتریول را تجویز کند . این فراورده دوبار در روز استفاده می شود.

این ترکیب بوی نامطبوعی ندارد ، لباسها و پوست را رنگی نمی کند و در طی تقریبا 4 هفته مؤثر واقع می شود . در اینجا باید دستور پزشک را کاملا پیروی کنید چون از این دارو نباید برای صورت استفاده شود . همچنین در چین و چروک های پوست نیز نباید استفاده شود .