در صورتیکه فردی فلج یا غیر متحرک باشید حتی برای چند ساعت نواحی کوچکی از پوست در معرض فشار مداوم وزن بدن قرار می گیرند . این فشار ممکن است جریان خون به بافت را محدود کند . بعضی مواقع یک ناحیه از بافت می میرد و منجر به زخمی باز می شود که به آن زخم حاصل از فشار یا زخم بستر می گویند .

این زخم ها معمولا افراد پیر را که تحرک کمتری دارند و پوست شکننده نیز دارند گرفتار می کنند . بی اختیاری ادراری نیز بدلیل اینکه باعث خیسی مداوم می شود به ایجاد زخم بستر کمک می کند . محل های شایع زخم بستر شانه ها ، باسن ، پایین کمر ، پاشنه پا و قوزک پا می باشند . علائم بیماری بصورت مراحل زیر ظاهر می شود :

• ناحیه آسیب دیده پوست شروع به حساس شدن و قرمز شدن می نماید .

• ناحیه آسیب دیده و دردناک ، ارغوانی می شود .

• پوست از بین رفته و زخم می شود .

در صورت عدم درمان ، زخم بزرگ شده و عمیق تر می شود و ممکن است عفونی شود . زخم بستر شدید ممکن است عضلات ، تاندونها و استخوان بافت زیرین پوست را نیز در گیر نماید . افراد زمین گیر با افرادی که حرکت محدود دارند باید به صورت منظم پوست خود را از نظر قرمزی و حساس شدن چک نمایند .

این افراد باید برای کاهش فشار بر روی ناحیه آسیب دیده هر دو ساعت یکبار وضعیت خود را تغییر دهند . باید پوست خشک و تمیز نگه داشته شود . در صورتیکه زخم بستر عفونی شود ، آنتی بیوتیک مورد نیاز می باشد .

زخم بستر بتدریج با آنتی بیوتیک و تغذیه خوب و بهبود سلامتی فرد ، خوب می شود اما زخم های عمیق چندین ماه طول می کشد تا خوب شوند . در صورت شدید بودن ممکن است نیاز به جراحی پلاستیک باشد.