صبح که از خواب بیدار میشوم سست و خسته هستم. مثل اینکه تمام شب را بیدار بوده ام. هر چه استراحت می کنم بیشتر احساس خستگی می کنم. در کارهایم تردید دارم. تصمیم نمی توانم بگیرم. هر کاری که میکنم چند دفعه بررسی میکنم؛ باز هم فکر میکنم که درست انجام نداده ام.

بیخود نگران و مضطرب هستم، انگار مصیبتی اتفاق خواهد افتاد. وسوسۂ فکری دارم؛ افکار ناراحتی به مغزم می آید که از دست آنها خلاصی ندارم. از بیمارشدن خیلی وحشت دارم. با وجود اینکه جسمم سالم است، اغلب فکر میکنم که نکند به مرض سخت و غیرقابل علاجی مبتلا شده باشم. خودم را کوچک تر از دیگران تصور می کنم. از خیابانهای شلوغ که عبور می کنم، احساس ناراحتی شدیدی میکنم. از صحبت کردن در برابر مردم عاجزم..

اینها شمه ای از شکایت های پایان ناپذیر یک بیمار مبتلا به پسیکاستنی است. پسیکاستنی در لغت، از دو کلمه «پسیشه و آستنی» که معنای فارسی آن ضعف روانی است، تشکیل شده است. این بیماری را «پیر ژانه» روانشناس و روان پزشک مشهور فرانسوی به طور کامل شرح داده و معتقد است که این بیماری به علت کاهش و نقصان نیروی روان می باشد و یک عده ناراحتی های روانی را تحت این نام جمع کرده است.

از جمله حالات ترس مرضی، اضطراب و اعمال ناگهانی که ذکر کردیم. علت اصلی پسیکاستنی زمینه مخصوص روانی و استعداد خاص ابتلا به بیماری است. ولی عوامل دیگری که در بروز این بیماری دخالت دارند عبارتند از، ضربه های عاطفی جدایی، آتش سوزی، ورشکستگی، زلزله و سیل خستگی شدید جسمی و روانی، بی خوابی های مکرر، بیماریهای عفونی ضعیف کننده، مسمومیت های حاد و مزمن و…