کمبود آهن که پیش ساز کم خونی ناشی از فقر آهن است شایع ترین کمبود تغذیه ای میباشد. در امریکا و کشورهای دیگر جهان کم خونی ناشی از فقر آهن شایع ترین علت کم خونی در کودکان و زنان در سنین باروری است.

گروههای در معرض خطر بیشتر کم خونی ناشی از فقر آهن عبارتند از شیرخواران کمتر از ۲ سال، دختران نوجوان، زنان باردار و سالمندان، نوجوانان باردار به علت عادات غذایی نامناسب در معرض خطر بالایی قرار دارند.

مرحله نهایی کمبود مداوم آهن با کم خونی هیپوکرومیک، میکروسیتیک مشخص می شود. کم خونی ممکن است با مکمل حاوی آهن زیاد به شکل سولفات فرو یا گلوکونات فرو تا زمان طبیعی شدن شاخص های خونی درمان شود. جهت پیشگیری از کمبود مجدد آهن، باید آموزش مصرف رژیم غذایی غنی از آهن به افراد صورت گیرد.

کمبود آهن می تواند با جراحت، خونریزی یا بیماری ها ایجاد شود مانند اتلاف خون در  آلودگی به کرم قلابدار یا بیماری های دستگاه گوارش که با جذب آهن تداخل می کنند. همچنین، کمبود آهن ممکن است با رژیم غذایی نامتعادل که حاوی آهن، پروتئین، فولات، ویتامین های B6 B12 و C ناکافی است تشدید شود.

معمولا کم خونی به علت دریافت ناکافی آهن غذایی یا اختلال در جذب آن ایجاد می گردد. زنان ورزشکار به خصوص آنهایی که در دو میدانی و ورزش های استقامتی فعالیت می کنند، در صورت عدم دریافت مکمل آهن یا مصرف غذاهای غنی از آهن در دوره هایی از تمرینات خود دارای کمبود آهن خواهند بود.

علت اتلاف اضافه آهن در این ورزشکاران مشخص نشده است، ولی تصور می شود که در شرایط پراسترس تمرینات، اتلاف آهن از طریق دستگاه گوارش افزایش می یابد. شدت کم خونی در یکی از ورزشکاران دو میدانی سبب شکستگی فمور شد که نشان دهنده شدت عوارض مصرف کم آهن است. به نظر می رسید که هر چه شدت تمرینات بیشتر باشد، شاخصهای آهن در زنان کمتر می شود.