طبق تعریف یائسگی ختم خونریزی قاعدگی است . بطور کلی نشانه ی یک کاهش تدریجی در فعالیت تخمدانی بوده و نشانه ی رفتن از مرحله ی تولید مثلی به مرحله ی غیر تولید مثلی در زندگی زنان می باشد . سن متوسط یائسگی 50 سال است .

وقتی که یائسگی قبل از 40 سالگی اتفاق بیفتد ، زودرس تلقی می شود ، اما تغییرات هورمونی تفاوتی با یائسگی نوع طبیعی و خودبخودی ندارد. وقتی که تخمدان ها را در زن ها به علت اختلالات خوش خیم یا بدخیم برمی داریم ، آنها دچار یک فقدان کامل و ناگهانی تولید هورمون های تخمدانی می شوند .

این زنان که دچار یائسگی ناشی از جراحی می شوند ، ممکن است که علائم متفاوتی از کسانی که دچار یائسگی طبیعی گردند پیدا کنند . نمونه ی طبیعی برای یائسگی ، سندرم های فقدان استروژن می باشد . این مفهوم شدیدآ با این یافته تقویت می شود که اغلب اثرات یائسگی را می توان با تجویز استروژن معکوس کرد .

در یائسگی طبیعی ، تعداد تخمکهای باقی مانده در تخمدان کاهش می یابد و تخمدان ها به عمل FSH  مقاوم تر می شوند ، که این به نوبه ی خود بایستی باعث تحریک بلوغ تخمک و تولید استرادیول شود . وقتی که استرادیول به پائین تر از یک حد بحرانی (مرزی) برسد ، دیگر رشد و تکثیر آندومتر و خونریزی قاعدگی بعدی اتفاق نمی افتد.