شدت اسیدیته معده حلالیت و بنابراین زیست دسترسی آهن غذاها را افزایش می دهد. بنابراین آکلریدریا (کمبود ترشح اسید معده)، هیپو کلریدریا (ترشح ناکافی اسید) یا تجویز مواد قلیایی مانند آنتی اسیدها یا عدم محلولیت آهن در مایعات معده و دئودنوم می توانند با جذب آهن غیر هم تداخل کنند.
همچنین به نظر می رسد ترشحات معدی سبب افزایش جذب آهن هم می شود. در حالات فیزیولوژیکی مانند بارداری و شیردهی که نیاز به افزایش تشکیل خون وجود دارد. جنب هت افزایش می یابد. همچنین، در کمبود آهن به علت مکانیسم های تطبیقی که جذب آهن غیر هم را افزایش می دهند، آهن بیشتری جذب می گردد.
در غذاهای حاوی مقادیر بالای فیتات، زیست دسترسی آهن پایین می باشد ولی این مستند که فیتات علت این زیست دسترسی پایین است یا خیر معلوم نیست. در چای تان ها که مواد پلی فنل می باشند، سبب کاهش جذب آهن غیر هم می شوند.
وجود مقدار دنی از گسیم سبب برداشت فسفات، اگزالات و فیتات می شود که در غیر این صورت با هن ترکیب شده و مانع از جذب آن می گردند.دسترسی آهن از ترکیبات مختلفی که برای غنی کردن غذا یا به عنوان مکمل استفاده می شوند بر اساس ترکیب شیمیایی آنها بسیار متفاوت می باشد.
اگرچه آهن به شکل فرو به خوبی جذب می شود ولی تمام ترکیبات فرو به طور یکسان در دسترس نیستند. پیروفسفات دو در محصولاتی مانند غلات صبحانه استفاده می شود زیرا رنگ طوسی در غذا ایجاد می کند، ولی این ترکیب و ترکیبات دیگری مانند سیترات فرو و تارتارات فرو جذب کمی دارند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.