قابل دسترس ترین شکل روی در گوشت حیوانات بخصوص گوشت قرمز و ماکیان وجود دارد. دریافت گوشت در کودکان قبل از سنین مدرسه پایین می باشد ، که احتمالا ناشی از ذائقه شخصی، به علل اقتصادی – اجتماعی است.

معمولا کودکان تمایل به مصرف غلات، شیر و محصولات لبنی به جای گوشت دارند. برای مثال در مطالعه ای بعضی از کودکان قبل از سنین مدرسه تنها یک اونس گوشت در روز مصرف می گردد. این مشاهدات در امریکا سبب غنی کردن غذاهای شیرخواران و کودکان بخصوص غلات با روی گردید.

شیر منبع خوبی از روی است، ولی دریافت زیاد گلسیم از شیر می تواند با جذب آهن و روی تداخل کند. اگرچه فیتات های موجود در غلات دانه کامل در نان های تخمیر نشده ممکن است جذب روی را در افراد ساکن در خاورمیانه محدود کند، ولی در جوامع غربی که نانها، غذاهای صبحانه و غذاهای غلاتی دیگر به طور عمده از غلات تصفیه شده تهیه می شوند این مشکل وجود ندارد.

ارزیابی تغذیه ای شامل اندازه گیری های بیوشیمیایی برای تشخیص کمبود خفیف روی در کودکان مبتلا به کوتاهی قد ضروری است. پاسخ مثبت کودکان کوتاه قد به مکمل یاری روی تأیید کننده کمبود روی می باشد. از زمان مطالعات کمبود روی در ایران و مصر در اوایل دهه ۱۹۹۰، این عنصر تنها برای انسان ضروری شناخته شده است.

کمبود شدید روی در افراد با تغذیه نامناسب برای مثال در خاورمیانه مشخص شده است، ولی شکل بینابینی کمبود در کودکان قبل از سنین مدرسه خانواده های کم درآمد در Denver و شهرهای دیگر امریکا نیز مشاهده شده است.

این کمبودهای بینابینی با غنی کردن غذاها در دو دهه گذشته تا حد زیادی برطرف شده اند. روی به فراوانی در بدن انسان توزیع شده است و بعد از آهن فراوانترین عنصر جزئی در بدن می باشد، مقدار روی در بدن انسان ۲- ۳ گرم است که بیشترین غلظت آن در کبد، پانکراس، کلیه، استخوان ها و عضلات یافت می شود.