یکی از اولین علائم کمبود ویتامین A اختلال در بینایی به علت از دست دادن پیگمانهای بینایی است. این امر سبب شب کوری یا Nyctalopia می شود. سپس کمبود ویتامین A منجر به نارسایی در عملکردهای عمومی آن می گردد که با تکامل مختل جنینی، اختلال اسپرماتوژنز یا سقط خود بخود، کاهش تعداد استئوکلاست ها که سبب افزایش تراکم استخوان ضریع می گردند، کم خونی و اختلال در کفایت ایمنی (کاهش تعداد و پاسخ میتوژنیک لنفوسیتهای T در گردش) مشخص می شود.

همچنین، کمبود ویتامین A منجر به کراتینه شدن غشاهای مخاطی می گردد که مجرای تنفسی، کانال گوارشی، مجرای ادراری، پوست و اپی تلیوم چشم را پوشانده اند. این تغییرات مانع از نقش این غشاها در محافظت بدن در مقابل عفونت ها می گردد.

از نظر بالینی، این شرایط به صورت تأخیر در رشد، شب کوری ناشی از گزروفتالمى و زخم قرنیه یا انسداد سوراخ بینایی ناشی از رشد زیاد استخوان جمجمه، نارسایی در تولید مثل یا افزایش مستعد بودن به عفونت ها ظاهر میشود.

کمبود اولیه ویتامین A ناشی از دریافت ناکافی ویتامین A پیش ساخته و کاروتنوئیدهای پیش ساز ویتامین A است. کمبودهای ثانویه ممکن است ناشی از سوء جذب به علت چربی ناکافی غذایی، نارسایی صفراوی یا پانکراس و اختلال ناشی از آبتالیپوپروتئینمی، سمار بیماری کبدی، سوء تغذیه پروتئین – انرژی با کمبود روی باشد. اختلال در تطابق به تاریکی یعنی توانایی تطابق دید از یک محیط روشن به تاریک برای مثال رانندگی در شب یا ورود به یک اتاق تاریک از یک اتاق روشن، نشانه کمبود ویتامین A است.