گلوکزامین چیست؟
گلوکزامین ترکیبی است که به طور طبیعی در بدن شما وجود دارد. از نظر شیمیایی، به عنوان یک قند آمینه طبقه بندی می شود.
مکلمل های گلوکزآمین را می توانید از داروخانه آنلاین دارونت تهیه کنید.
این ماده به عنوان یک بلوک ساختمانی برای انواع مولکول های عملکردی در بدن شما عمل می کند. در درجه اول به دلیل نقشش در توسعه و حفظ غضروف در مفاصل شما شناخته شده است .
گلوکزامین همچنین در برخی از بافت های حیوانی و غیر انسانی، از جمله پوسته صدف، استخوان حیوانات و قارچ ها یافت می شود. مکمل های گلوکزامین اغلب از این منابع طبیعی ساخته می شوند .
این مکمل اغلب برای درمان و پیشگیری از اختلالات مفصلی مانند استئوآرتریت استفاده می شود. می توانید آن را به صورت خوراکی مصرف کنید یا به صورت موضعی از طریق کرم یا مرهم استفاده کنید .
1.التهاب را کاهش میدهد
گلوکزامین اغلب به عنوان مکمل برای درمان علائم بیماری های مختلف التهابی استفاده می شود.
اگرچه مکانیسم های گلوکزامین هنوز به خوبی شناخته نشده است، به نظر می رسد که به راحتی التهاب را کاهش می دهد.
در یک مطالعه کوچک روی 18 بزرگسال مبتلا به اضافه وزن، مصرف روزانه 1500 میلی گرم گلوکزامین هیدروکلراید به اضافه 1200 میلی گرم کندرویتین سولفات به مدت 28 روز پروتئین واکنشی C (CRP) – نشانگر زیستی التهاب سیستماتیک – را تا 23 درصد در مقایسه با دارونما کاهش داد.
مانند بسیاری از تحقیقات دیگر در مورد گلوکزامین، این مطالعه به طور همزمان با کندرویتین، ترکیبی شبیه به گلوکزامین، تکمیل شد. همچنین در تولید و حفظ غضروف سالم بدن شما نقش دارد.
اگرچه نشان داده شده است که گلوکزامین و کندرویتین التهاب سیستماتیک را کاهش می دهند، مشخص نیست که آیا آنها اثرات ضد التهابی موضعی دارند یا خیر.
همانطور که گفته شد، نشان داده شده است که گلوکزامین و کندرویتین از فعال شدن مسیرهای التهابی در سلول های سینوویال انسان جلوگیری می کنند. این سلول ها مسئول تولید اجزای مایع سینوویال یا مایع مفصلی هستند.
جالب توجه است، اثرات ضد التهابی گلوکزامین نیز با کاهش خطر ابتلا به شرایطی که با واسطه التهاب، مانند دیابت نوع 2 همراه است، مرتبط است .
2.به سلامت مفاصل کمک می کند.
گلوکزامین به طور طبیعی در بدن شما وجود دارد
یکی از نقش های اصلی آن حمایت از رشد سالم غضروف مفصلی است، نوعی بافت سفید صاف که انتهای استخوان های شما را در جایی که به هم می رسند و مفاصل را تشکیل می دهند، می پوشاند .
همراه با مایع روان کننده به نام مایع سینوویال، غضروف مفصلی اصطکاک را به حداقل می رساند و به استخوان ها اجازه می دهد آزادانه و بدون درد روی یکدیگر حرکت کنند.
به طور خاص، تصور می شود که گلوکزامین باعث ایجاد ترکیبات شیمیایی خاصی از جمله کلاژن می شود که اجزای ساختاری مهم غضروف مفصلی و مایع سینوویال هستند.
برخی از مطالعات نشان می دهد که مصرف مکمل های گلوکزامین ممکن است با جلوگیری از تجزیه غضروف، به ویژه در ورزشکاران، از بافت مفصلی محافظت کند.
به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که مصرف روزانه 1.5 تا 3 گرم گلوکزامین به مدت 3 ماه به طور قابل توجهی تجزیه غضروف را در بازیکنان فوتبال دانشگاهی و بازیکنان حرفه ای راگبی کاهش داد.
این نتایج حاکی از اثر محافظتی گلوکزامین از مفاصل است.
3. درمان اختلالات استخوانی و مفصلی
مکمل های گلوکزامین اغلب برای درمان بیماری های مختلف استخوان و مفاصل مصرف می شوند. بیشتر تحقیقات علمی در مورد گلوکزامین بر استفاده از یک فرم خاص به نام سولفات گلوکزامین متمرکز شده است.
این مولکول به دلیل پتانسیل آن برای درمان علائم و پیشرفت بیماری مرتبط با استئوآرتریت (OA)، آرتریت روماتوئید (RA) و پوکی استخوان به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است.
مطالعات متعدد نشان می دهد که مصرف روزانه مکمل‌های سولفات گلوکزامین ممکن است با کاهش قابل توجه درد، کمک به حفظ فضای مفصلی و کند کردن پیشرفت بیماری، درمان مؤثر و طولانی مدتی برای OA ارائه دهد
در همین حال، سایر مطالعات نشان نداده اند که گلوکزامین به طور قابل توجهی درد یا عملکرد مفاصل را در افراد مبتلا به استئوآرتریت دست، لگن یا زانو بهبود می بخشد.
بر اساس شواهد متناقض، برخی از سازمان های علمی استفاده از گلوکزامین را برای مدیریت آرتروز زانو توصیه نمی کنند.
به این ترتیب، تحقیقات انسانی بیشتری برای درک بهتر مکانیسم‌ها و بهترین کاربردهای گلوکزامین در بیماری‌های مفصلی و استخوانی مورد نیاز است.
4.سایر موارد استفاده از گلوکزامین
مردم اغلب از گلوکزامین برای درمان طیف گسترده ای از بیماری های التهابی مزمن استفاده می کنند، اگرچه داده های علمی برای حمایت از این امر محدود است.
سیستیت بینابینی ( التهاب مزمن عضلات مثانه )
گلوکزامین به طور گسترده به عنوان درمانی برای سیستیت بینابینی (IC) تبلیغ می شود، وضعیتی که با التهاب مزمن عضلات مثانه و علائمی مانند تکرر ادرار و درد مثانه مشخص می شود.
IC با کمبود ترکیبی به نام گلیکوزامینوگلیکان همراه است. از آنجا که بدن شما گلوکزامین را به گلیکوزامینوگلیکان تبدیل می کند، حدس زده می شود که مصرف مکمل های گلوکزامین می تواند به مدیریت IC کمک کند .
بیماری التهابی روده
بیماری التهابی روده (IBD) وضعیتی است که باعث التهاب مزمن روده می شود و اغلب منجر به علائمی مانند نفخ، گرفتگی معده و اسهال می شود. مانند IC، با کمبود گلیکوزامینوگلیکان همراه است.
مطالعه ای روی موش های مبتلا به IBD نشان داد که مکمل گلوکزامین می تواند التهاب را کاهش دهد.
در یک مطالعه کوچک، 34 شرکت کننده مبتلا به IBD که N-Acetyl glucosamine – شکل دیگری از مکمل های گلوکزامین – را به مدت 4 هفته مصرف کردند، بهبود قابل توجهی در علائمی مانند درد و اسهال گزارش کردند .
مولتیپل اسکلروزیس (MS)
مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن است که بر سیستم عصبی مرکزی شما تأثیر می گذارد. علائم متفاوت است اما می تواند شامل خستگی، لرزش و مشکل در راه رفتن، صحبت کردن و دیدن باشد.
برخی افراد ادعا می کنند که گلوکزامین می تواند یک درمان موثر برای ام اس باشد، اما تحقیقات حمایتی وجود ندارد.
به عنوان مثال، یک بررسی نشان داد که مکمل‌های گلوکزامین تأثیر قابل توجهی بر میزان عود MS یا پیشرفت بیماری ندارد.
گلوکوم
گلوکوم یک بیماری چشمی است که می تواند باعث کاهش بینایی و حتی نابینایی شود. برخی افراد معتقدند که می توان آن را با گلوکزامین درمان کرد.
به طور امیدوارکننده، تحقیقات روی موش‌ها نشان میدهد که گلوکزامین سولفات ممکن است با کاهش التهاب و ایجاد اثرات آنتی‌اکسیدانی در شبکیه چشم – پشت چشم شما که مسئول دریافت نور و ارسال اطلاعات بینایی به مغز است، سلامت چشم‌ها را افزایش دهد .
با این حال، یک مطالعه بر روی انسان نشان داد که مکمل‌های گلوکزامین ممکن است خطر ابتلا به گلوکوم را در افراد مسن افزایش دهد – گروهی که در حال حاضر در معرض خطر ابتلا به گلوکوم هستند .
اختلالات مفصل گیجگاهی فکی
برخی منابع ادعا می کنند که گلوکزامین یک درمان موثر برای اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) است. مانند درد فک و قفل شدن مفصل فک. با این حال، تحقیقات برای حمایت از این ادعا ناکافی است.
یک مطالعه کوچک کاهش قابل توجهی در درد و نشانگرهای التهابی و همچنین افزایش تحرک فک در شرکت کنندگانی که مکمل ترکیبی گلوکزامین سولفات و کندرویتین دریافت کردند، نشان داد .
مطالعه دیگری پس از مصرف روزانه 1.5 گرم گلوکزامین و 1.2 گرم کندرویتین سولفات به مدت 8 هفته، بهبود قابل توجهی در حداکثر باز شدن دهان و کاهش درد (کاهش نشانگرهای التهابی ) نشان داد .
اگرچه این نتایج مطالعه امیدوارکننده هستند، اما داده های کافی برای حمایت از هر گونه نتیجه گیری قطعی ارائه نمی کنند. به این ترتیب، تحقیقات بیشتری در مورد موضوع مورد نیاز است.
آیا واقعا گلوکزامین موثر است؟
اگرچه ادعاهای گسترده ای در مورد اثرات مثبت گلوکزامین بر بسیاری از شرایط وجود دارد، تحقیقات موجود فقط از استفاده از آن برای طیف محدودی از آنها پشتیبانی می کند.
در حال حاضر، قوی ترین شواهد، استفاده از سولفات گلوکزامین را برای درمان طولانی مدت علائم OA تأیید می کند.
علاوه بر این، گلوکزامین کمتر به عنوان یک درمان موثر برای سایر بیماری ها یا شرایط التهابی عمل می کند.
اگر همچنان به استفاده از گلوکزامین فکر می کنید، کیفیت مکملی را که انتخاب می کنید در نظر بگیرید.
فرم های مکمل و دوز مناسب
دوز معمول گلوکزامین 1500 تا 3000 میلی گرم در روز است که می توانید آن را یکباره یا در چند دوز کوچکتر مصرف کنید .
مکمل های گلوکزامین از منابع طبیعی مانند صدف یا قارچ ساخته می شوند یا به صورت مصنوعی در آزمایشگاه ساخته می شوند.
مکمل های گلوکزامین به سه شکل موجود هستند
گلوکزامین سولفات
گلوکزامین هیدروکلراید
N-استیل گلوکزامین
به نظر می رسد که هیچ تفاوتی بین اثرات ضد التهابی آنها وجود ندارد. اکثر مطالعاتی که گلوکزامین را برای بهبود علائم استئوآرتریت موثر تشخیص داده اند از نسخه سولفات استفاده کردند ،گوکزامین سولفات معمولا در ترکیب با کندرویتین سولفات فروخته می شود.
مکلمل های گلوکزآمین را می توانید از داروخانه آنلاین دارونت تهیه کنید.
خطرات و عوارض جانبی احتمالی
مکمل های گلوکزامین احتمالا برای اکثر افراد بی خطر هستند. با این حال، برخی از خطرات وجود دارد که ارزش در نظر گرفتن دارند .
عوارض جانبی احتمالی عبارتند از :
تهوع و استفراغ
اسهال
سوزش سردل
درد شکم
اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی هستید، به دلیل فقدان شواهد در مورد ایمنی آن، نباید گلوکزامین مصرف کنید.
نکته:همچنین بدانید که گلوکزامین ممکن است در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 اثر هیپوگلیسمی کمی داشته باشد، اگرچه خطر نسبتاً کم است. اگر دیابت دارید یا داروهای دیابت مصرف می کنید، قبل از مصرف گلوکزامین با پزشک خود صحبت کنید.
گلوکزامین همچنین ممکن است خطر گلوکوم را افزایش دهد. بنابراین، افرادی که در معرض خطر ابتلا به آب سیاه هستند، از جمله کسانی که سابقه خانوادگی ابتلا به گلوکوم دارند، افراد 60 ساله یا بالاتر، و کسانی که دیابت، بیماری قلبی یا فشار خون بالا دارند، نباید آن را مصرف کنند .
برگرفته از : داروخانه آنلاین دارونت
