قطره استریل چشمی اپتیمول سینادارو

اطلاعات دارویی قطره استریل چشمی اپتیمول سینادارو

نام دارو:اپتیمول®

ﻧﺎم ژﻧﺮﯾﮏ:تیمولول

ترکیبات دارویی:هر 1000 میلی لیتر دارای:تیمولول (به صورت مالئات)0.5 گرم

شکل دارویی: قطره استریل چشمی

قطره استریل چشمی اپتیمول سینادارو که با نام علمی تیمولول شماخته می‌شود، در درمان گلوكوم ساده مزمن، گلوكوم با زاويه باز و افزايش فشار داخلي چشم به كار مي رود. برای مشاوره بیشتر درباره نحوه مصرف و عوارض جانبی قطره استریل چشمی اپتیمول سینادارو با مشاوران داروخانه آنلاین دارونت تماس حاصل فرمایید.

راهنماییهای عمومی

قطره استریل چشمی اپتیمول سینادارو برای بیماری کنونی شما تجویز شده است. از مصرف آن در موارد مشابه یا توصیه آن به دیگران خودداری نمائید قبل از مصرف در صورت داشتن سابقه حساسیت به این دارو و یا مواد جانبی آن، ابتلا به بیماریهای مختلف، یا مصرف سایر داروها پزشک را مطلع نمایید.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی : (گروه C )

مصرف قطره استریل چشمی اپتیمول سینادارو در دوران بارداری و شیردهی با تجویز و تحت نظر پزشک مجاز می‌باشد.

هشدار و موارد منع مصرف

در صورت حساسیت مفرط نسبت به هر یک از اجزاء دارو، بیماری آسم یا سابقه ابتلاء به آن. بیماری انسدادی مزمن و شدید ریه، نارسایی قلب، شوک با منشاء قلبی، بلوک دهلیزی -بطنی درجه دوم یا سوم و برادی کاردی سینوسی منع مصرف دارد.

در صورت ابتلا به دیابت، نارسایی عروق کرونر، اختلال عملکرد کبد و کلیه، پرکاری تیروئید، برونشیت غیر آلرژیک یا مزمن، آمفیزم، سایر عیوب عملکردی ریه و ضعف عضلانی با احتیاط تجویز شود.

عوارض جانبی

هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است در بعضی افراد موجب بروز برخی عوارض ناخواسته گردد. اگر چه تمام این عوارض در يك فرد دیده نمیشوند؟ف ولی در صورت بروز هر یک از آنها بهتر است با پزشک مشورت شود.

عوارض جانبی این دارو شامل: تحریک یا التهاب شدید چشم، بثورات جلدی،  کهیر یا خارش، اختلالات بینایی، اضطراب، درد قفسه سینه، اغتشاش شعور، اسهال، سرگیجه، توهمات، سردرد، تهوع یا استفراغ، ضعف یا خستگی غیر عادی، خس خس یا اشکال در تنفس به خصوص در بیماران مبتلا به اسپاسم برونش میباشد.

مقدار و چگونگی مصرف(بدون تجویز پزشک به هیچ عنوان مصرف نشود)

مقدار و چگونگی مصرف هر دارو را پزشک تعیین می نماید ولی مقدار مصرف معمول این دارو به شرح ذیل میباشد:

بزرگسالان و کودکان ۱۰ سال و بزرگتر:

یک قطره یک یا دو بار در روز در چشم چکانده میشود.

نکات قابل توصیه در زمان مصرف

1 – دوره درمان را کامل نموده دارو را بیش از مقدار توصیه شده مصرف نکنید.

2 – در صورتیکه یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید ولی اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد. مقدار مصرف بعدی را دو برابر نکنید.

3- در صورت استفاده از لنز تماسی نرم می بایست قبل از مصرف دارو لنز را از چشم خارج نموده و ۲۰ دقیقه بعد از مصرف دارو آن را در چشم قرار داد.

4- در صورت نیاز به استفاده از داروهای چشمی دیگر قبل از مصرف آنها دست کم ۱۰ دقیقه صبر نمائید.

5- هنگام مصرف از تماس نوک قطره چکان با چشم یا هر سطح دیگر خودداری نمائید.

6- در صورت نیاز به هر نوع عمل جراحی یا درمان اضطراری پزشک را از مصرف دارو آگاه نمائید.

روش صحیح استفاده از قطره های چشمی

1- سر را قدری به سمت عقب خم کنید پلک پایین را با انگشتان گرفته و قدری به سمت جلو بکشید.

2- یک قطره از محلول را داخل حفره پلک پایین بچکانید.

3-در حالیکه به سمت پایین نگاه میکنید چشم را به آرامی ببندید.

4ـ به مدت ۳ تا ۵ دقیقهT به کمک انگشت شست گوشه چشم (سمت بینی) را به آرامی فشار دهید. چشم را بسته نگهدارید و در این فرصت داروی اضافی خارج شده از چشم را با دستمال تمیز پاک نمائید.

شرایط نگهداری

قطره استریل چشمی اپتیمول سینادارو را دور از نور و در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتی گراد نگهداری و از یخ زدگی محافظت نمائید.

پس از هر بار مصرف در پوش ظرف را محکم ببندید.

یک ماه پس از باز شدن در پوش ظرف، باقیمانده دارو را دور بریزید.

قطره استریل چشمی اپتیمول سینادارو را دور از دسترس کودکان نگهداری نمائید.

گلوکوم

گلوکوم یک بیماری چشمی مزمن است که در صورت عدم درمان، می‌تواند به آسیب دائمی در نگرش و حتی نابینایی منجر شود. گلوکوم به دلیل افزایش فشار داخل چشم (فشار نرمال چشمی) ایجاد می‌شود که باعث تخریب تدریجی نخاع‌های نورونی در عصب بینایی می‌شود.

دو نوع اصلی گلوکوم وجود دارد:

1. گلوکوم افتاده: در این نوع، فشار داخل چشم به طور تدریجی افزایش می‌یابد و برخی از علائم ممکن است به طور نامحسوس پیشرفت کنند. این نوع گلوکوم به طور عمده به دلیل مسدود شدن لوله‌های خروجی رطوبت چشمی (تراپ) اتفاق می‌افتد.

2. گلوکوم زاویه‌بسته: در این نوع، بلافاصله بعد از افزایش فشار داخل چشم، علائم شدید شامل درد چشم، دید کم و تاری دید رخ می‌دهد. این نوع گلوکوم اغلب به علت بسته شدن ناگهانی یک زاویه درون چشم (زاویه کامر) اتفاق می‌افتد و اورژانسی است.

عوامل خطر برای ابتلا به گلوکوم شامل سن بالا، سابقه خانوادگی گلوکوم، بیماری‌های مزمن مانند دیابت، برخی مواد دارویی، استفاده بلندمدت از استروئیدها، آسیب چشم یا جراحی قبلی در چشم، و ضربه‌های شدید به سر است.

تشخیص گلوکوم شامل اندازه‌گیری فشار داخل چشم، بررسی ساختار چشم با استفاده از ابزارهای مختلفی مانند آندوسکوپ یا گرافی بافت عصب بینایی می‌شود.

درمان گلوکوم معمولاً شامل استفاده از قطره‌های چشمی کاهنده فشار، داروهای سیستمیک، لیزر و یا جراحی است. در برخی موارد، تراشه‌های زاویه‌بسته قرار داده می‌شوند تا جریان رطوبت چشمی را بهبود بخشند. اما مهمترین عامل در مدیریت گلوکوم، تشخیص زودهنگام و درمان منظم است تا پیشرفت بیماری کنترل شود و آسیب دائمی به عصب بینایی جلوگاما حتی با درمان صحیح، گلوکوم می‌تواند پیشرفت کو نیاز به مراقبت مداوم داشته باشد. بنابراین، اهمیت ارتباط با یک پزشک چشم‌پزشک و مراجعه به منظور تشخیص صحیح و برنامه درمانی مناسب بسیار مهم است.

همچنین، مراقبت از سلامت عمومی نیز برای کاهش خطر ابتلا به گلوکوم و کنترل آن بسیار اهمیت دارد. این شامل مواردی مانند حفظ فشار خون و قند خون در محدوده‌های طبیعی، تغذیه سالم، فعالیت بدنی منظم و جلوگیری از استفاده بیش از حد از مواد مخدر یا الکل است.