ویتامین D چهار نوع است D4 ، D3 ، D2 ، D1 . ویتامین D در بدن انسان و حیوانات یافته میشود و در اثر تابش و نفوذ اشعه خورشید به بدن و اثر آن در کلسترین تشکیل میشود . سایر ویتامین های D مصنوعی میباشند و در اثر اشعه ماورای بنفش (UV) روی ارگوسترین تهیه می شوند.

از لحاظ شیمیایی کمی از نظر فرمول اختلاف دارند و سمیت ویتامین های مصنوعی قدری بیشتر است. در حرارت زیاد و مدت زیاد نابود می شوند، در مجاورت حرارت مرطوب به خصوص بخار آب زودتر نابود میگردند. یک واحد بین المللی مساوی است با ۰/ ۰۰۰۰۲۵ میلی گرم.

فیزیولوژی ویتامین D جزو ویتامین های محلول در چربی می باشد. بدین مناسبت برای هضم و جذب آن صفرا لازم است. قسمتی از ویتامین D در بدن از بین می رود و قسمتی هم به وسیله روده ها دفع می گردد. مقدار ویتامین D در خون به ۶۶ تا ۱۶۴ واحد در هر سانتیمتر مکعب خون میرسد.

البته مقدار آن در خون برحسب فصل و زمان متغیر است و به علاوه بستگی به مقدار مصرف ویتامین D دارد. مثلا پس از مصرف ۵۰ تا ۵۰۰ هزار واحد بین المللی مقدار آن در هر صد سانتیمتر مکعب خون به ۹۰۰۰ تا ۱۳۰۰۰ واحد می رسد.

کاربرد ویتامین دی در بدن عبارت است از تنظیم تعادل بین فسفر و کلسیم، بدین ترتیب که ویتامین D فسفر ارگانیک را تبدیل به فسفر غیرالی میکند و در نتیجه فسفات دو کلسیم که برای تشکیل استخوانها لازم است در خون درست میشود . اگر تعادل بین کلسیم و فسفر غیرالی موجود باشد، احتیاج بدن به ویتامین D کمتر خواهد بود .