همه چیز درباره ی کلاژن

کلاژن چیست؟

کلاژن (Collagen) یک نوع پروتئین ساختاری است که در سطح سلولی وجود دارد و عمدتاً در بافت‌های سازنده و پشتیبانی بدن یافت می‌شود. این پروتئین در ساختار و قوام بافت‌های مختلف بدن نقش دارد و بیشتر در بافت‌های ضامنی، استخوان‌ها، عضلات، کلاژن‌های سفت و تنگ، پوست، خمیر مفصلی و عروق خونی پیدا می‌شود.

کلاژن از زنجیره‌های پپتید (یک نوع پروتئین) تشکیل شده است که به هم متصل شده‌اند و در نتیجه ساختار سه بعدی و قوی خود را به خوبی حفظ می‌کند. این پروتئین مسئولیت حمایت از سلول‌ها، ساختاردهی بافت‌ها، انتقال مواد مغذی و تقویت قوام بافت‌ها را بر عهده دارد. همچنین کلاژن در ترمیم بافت‌های آسیب دیده مانند زخم‌ها و شکستگی‌ها نقش مهمی دارد.

کلاژن به طور طبیعی توسط سلول‌های بدن تولید می‌شود، اما با عبور زمان و با عوامل مانند پیری، تغذیه نامناسب و تابش افتادگی، سطح کلاژن در بدن کاهش می‌یابد که ممکن است به پیری پوست، لخته شدن عروق خونی و مشکلات دیگر منجر شود.

با توجه به اهمیت کلاژن در ساختار بدن، محصولاتی مانند کرم‌های ضدپیری پوست، مکمل‌های تقویت کننده استخوان و مفاصل و محصولات مراقبت از مو و ناخن که کلاژن را به عنوان یکی از عناصر اصلی خود دارند، در بازار موجود هستند.

تهیه قرص پیگمنتا ؛ پر فروش ترین کلاژن ساز پوست از داروخانه آنلاین دارونت.

پروتئین چیست؟

پروتئین‌ها (Proteins) یک نوع بزرگ از مولکول‌ها هستند که در ساختار و عملکرد سلول‌ها و بافت‌ها در سراسر بدن نقش مهمی دارند. آن‌ها از زنجیره‌های طولانی از واحدهای سازنده کوچکتر به نام اسید آمینه (Amino Acid) تشکیل شده‌اند.

پروتئین‌ها عملکردهای متنوعی در بدن دارند. برخی از وظایف آن‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

ساختار سلولی: پروتئین‌ها در ساختار سلول‌ها و اجزای سلولی مانند غشاء‌های سلولی (سلولی) و سیتوسکلتون (چهارچوب ساختاری سلول) نقش دارند. آن‌ها به سلول‌ها قوام و استحکام می‌بخشند.

بنا به عملکرد: برخی پروتئین‌ها وظیفهٔ مشخصی در بدن دارند. به عنوان مثال، آنزیم‌ها واکنش‌های شیمیایی را تسریع می‌کنند، هورمون‌ها به تنظیم فعالیت‌های بدن می‌پردازند و آنتی‌بادی‌ها در مبارزه با عفونت‌ها نقش دارند.

حمل و نقل: برخی پروتئین‌ها به عنوان حامل‌ها و نقل‌دهنده‌ها برای مواد مغذی، هورمون‌ها و دیگر مولکول‌ها در بدن عمل می‌کنند. به عنوان مثال، هموگلوبین پروتئینی است که اکسیژن را در خون حمل می‌کند.

ساختار بدنی: پروتئین‌ها در ساختارهای بدنی مانند عضلات، پوست، مو، ناخن‌ها و بافت‌های متقرن نقش دارند.

دفاع از بدن: برخی پروتئین‌ها در سیستم ایمنی بدن، مانند آنتی‌بادی‌ها، نقش دارند و به مبارزه با عفونت‌ها و بیماری‌ها کمک می‌کنند.

کلاژن به عنوان یک پروتئین چه عملکردی دارد؟

پروتئین‌ها به عنوان یکی از اجزای اصلی تغذیه، از طریق مواد غذایی که ما مصرف می‌کنیم، به بدن وارد می‌شوند. بدن همچنین قادر است پروتئین‌های مورد نیاز خود را از طریق فرایندهای بیوشیمیایی تولید کند.

کلاژن یک پروتئین ساختاری است که در سازماندهی و قوام بافت‌های مختلف بدن نقش مهمی دارد. عملکردهای کلاژن عبارتند از:

پشتیبانی و قوام بافت‌ها: کلاژن به عنوان یک قسمت اصلی ماتریکس خارج سلولی (ECM) در بافت‌ها حضور دارد. آن به بافت‌ها قوام و استحکام می‌بخشد و به آنان انعطاف‌پذیری و ساختار مناسب را می‌بخشد. این ویژگی مهم استخوان‌ها، غضروف‌ها، عروق خونی، عضلات و پوست را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

تقویت و حمایت از سلول‌ها: کلاژن نقش مهمی در حمایت از سلول‌ها دارد. آن به سلول‌ها ساختار و پیوستگی لازم را فراهم می‌کند و آنها را در محیط سلولی استحکام می‌بخشد.

ترمیم بافت‌های آسیب دیده: کلاژن در فرایند ترمیم بافت‌های آسیب دیده نقش مهمی دارد. زمانی که بدن زخمی یا شکستگی دارد، کلاژن تولید می‌شود تا بافت جدید شکل بگیرد و آسیب دیده را ترمیم کند.

حفظ سلامت پوست: یکی از عملکردهای مهم کلاژن، حفظ سلامت و جوانی پوست است. کلاژن به بافت پوست قوام و انعطاف‌پذیری می‌بخشد و از ریزش و چروک شدن زودرس پوست جلوگیری می‌کند.

حمایت از سلامت استخوان‌ها و مفاصل: کلاژن در ساختار استخوان‌ها و مفاصل حضور دارد و برای قوام و استحکام آنها اساسی است. کلاژن به استحکام استخوان‌ها کمک می‌کند و در جلوگیری از بروز بیماری‌های استخوانی مانند آرتروز نقش دارد.

انواع کلاژن

در انسان، تا کنون حدود 28 نوع کلاژن شناسایی شده است که هر یک در بافتهای مختلف بدن وجود دارند. تنوع این نوع‌های کلاژن به دلیل تفاوت در ترکیب و ساختار پپتیدهای سازنده آنها بوجود می‌آید.

با ترکیب و آرایش منظم رشته‌های کلاژن، مارپیچ‌هایی ایجاد می‌شود که انتهای مولکول‌های مجاور را با هم ترکیب می‌کنند. این آرایش منظم باعث می‌شود رشته‌های کلاژن قابلیت کشش و انعطاف بسیار بالایی را داشته باشند.

کلاژن نوع I: این نوع کلاژن در ساختار استخوان‌ها، وترها، پوست و دندان‌ها وجود دارد. آن به صورت دسته‌های فیبری تشکیل شده است و در قالب امواج دریا در سازماندهی بافت‌ها نقش دارد. کلاژن نوع I قوام و استحکام فیزیکی بالایی را به بافت‌های مذکور می‌بخشد.

کلاژن نوع II: این نوع کلاژن در غضروف‌های شفاف مانند غضروف استخوان‌ها، غضروف مفاصل و لنس چشم قرار دارد. ساختار آن به شکل فیبریل است و فیبرهای قابل مشاهده در آن تشکیل نمی‌شوند. کلاژن نوع II حفاظت و پشتیبانی از غضروف را به عهده دارد.

کلاژن نوع III: این نوع کلاژن به صورت رشته شبکه‌ای در غشای پایه (stroma) اعم از غشای خارجی برخی از اعضا مانند کبد و ریه‌ها و غشای داخلی برخی از عضلات و عروق خونی دیده می‌شود. کلاژن نوع III از فیبرهای واحد ساخته شده است.

کلاژن نوع IV: این نوع کلاژن در غشای پایه اعم از غشای خارجی کبد، کلیه و ریه‌ها و غشای داخلی عروق خونی یافت می‌شود. ساختار آن فیبریل نبوده و احتمالاً غیرپلیمریزه است. کلاژن نوع IV نقش مهمی در استحکام و نفوذپذیری این غشاها دارد.

کلاژن نوع V: این نوع کلاژن در جدار رگ‌های خونی جنین و برخی از بافت‌های مرتبط مانند پوست، ریه‌ها و موجودات مفصلی وجود دارد. به صورت فیبریل نبوده و ممکن است غیرپلیمریزه باشد.

کلاژن‌های نوع V و IV نیز در سازماندهی بافت‌ها و حفظ قوام ساختارهای بدنی نقش مهمی دارند.

در کل، تنوع گسترده‌ای از کلاژن‌ها در بدن وجود دارد که هر کدام در بافت‌ها و سازماندهی آنها نقش مشخصی دارند. این نوع‌های کلاژن در سازماندهی و پشتیبانی از بافت‌ها و ساختارهای بدنی نقش مهمی ایفا می‌کنند.

هر کلاژن با ساختار و خواص خاص خود، وظایف مشخصی را در حفظ قوام و انعطاف پذیری بافت‌ها و عملکرد صحیح اعضا بر عهده دارد.

کدام مواد غذایی باعث افزایش کلاژن در بدن میشود؟

مواد غذایی حاوی کلاژن می‌توانند به عنوان یک پشتیبان مهم در سازماندهی بافت‌های بدن عمل کنند. در زیر، لیستی از مواد غذایی که به طور طبیعی حاوی کلاژن هستند و می‌توانند به تقویت ساختار و سلامتی بافت‌های بدن کمک کنند، آورده شده است:

مصرف مواد غذایی پروتئینی: مواد غذایی پروتئینی مانند گوشت قرمز، مرغ، ماهی، تخم مرغ، لبنیات و سویا حاوی کلاژن هستند. این مواد غذایی می‌توانند به تولید و تقویت کلاژن در بدن کمک کنند.

مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین C: ویتامین C یک نقش بسیار مهم در تولید کلاژن دارد. مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین C مانند نارنگی، لیمو، تمشک، توت‌ها، پرتقال، توت فرنگی، بروکلی و فلفل قرمز می‌تواند فرآیند تولید و بازسازی کلاژن را تقویت کند.

مصرف مواد غذایی حاوی روی: روی نیز به طور مستقیم در تولید کلاژن دخیل است. مصرف مواد غذایی حاوی روی مانند گوجه فرنگی، کلم، گندم کامل، لوبیا، حبوبات و گردو می‌تواند به تقویت ساختار کلاژن کمک کند.

مصرف مواد غذایی حاوی سیلیسیم: سیلیسیم نیز یک عنصر مهم در ساخت کلاژن است. مصرف مواد غذایی حاوی سیلیسیم مانند بامیه، کدو، بادمجان، هویج، کاهو و آرپیچ می‌تواند به تقویت ساختار کلاژن در بدن کمک کند.

مصرف مواد غذایی حاوی اسید چرب امگا-۳: مواد غذایی حاوی اسید چرب امگا-۳ مانند ماهی چرب (مانند سردماهی و ماهی سالمون)، کره بادام زمینی، بذر کتان و روغن کرچک می‌توانند به تقویت سلامتی و ساختار کلاژن کمک کنند.

مصرف این مواد غذایی به همراه یک رژیم غذایی متنوع و تعادل‌دار می‌تواند به تقویت کلاژن و حفظ سلامت بافت‌های بدن کمک کنمصرف مواد غذایی حاوی کلاژن می‌تواند به تقویت ساختار و سلامت پوست، مو، غضروف‌ها، استخوان‌ها و بافت‌های بدن دیگر کمک کند.

چه عواملی باعث آسیب به کلاژن میشود؟

چندین عامل می‌توانند به آسیب کلاژن و ساختار بافت‌های بدن منجر شوند. برخی از این عوامل عبارتند از:

اشعه UV: تابش اشعه ماوراء بنفش (UV) از طریق تابش خورشید و سولاریوم‌ها می‌تواند کلاژن را تخریب کند. این اشعه می‌توانند به ساختار کلاژن در پوست صدمه برسانند و باعث ایجاد چروک‌ها، لکه‌های قهوه‌ای و افتادگی پوست شوند.

سن: با پیشرفت سن، فرآیند تولید کلاژن در بدن کاهش می‌یابد و تجزیه آن افزایش می‌یابد. این موجب از بین رفتن ساختار و انعطاف‌پذیری بافت‌ها و ایجاد علائم پیری مانند چین و چروک‌ها می‌شود.

سیگار: سیگاری بودن می‌تواند فرآیند تولید کلاژن را مختل کند و باعث خرابی و ضعف ساختار کلاژن در پوست و سایر بافت‌ها شود. این می‌تواند به ظاهر پوست آسیب برساند و فرآیند تجدید سلول‌ها را کاهش دهد.

عوامل استرس‌زا: استرس مزمن و فشارهای روحی می‌توانند فرآیند تولید کلاژن را تحت تأثیر قرار داده و باعث ضعف ساختار کلاژن در بافت‌ها شوند.

تغذیه نامناسب: مصرف مواد غذایی با ارزش غذایی کم و غذاهای پرچرب، پرشکر و پرنمک می‌تواند به کاهش تولید و کیفیت کلاژن منجر شود. عوامل مانند نقص ویتامین C و روی نیز می‌توانند به سلامت کلاژن آسیب برسانند.

عوامل زیست‌محیطی: آلودگی هوا، تماس با مواد شیمیایی تحریک‌کننده و آلوده‌کننده، اتلاف آب و تماس با آب خیلی گرم یا سرد ممکن است به آسیب کلاژن و ساختار بافت‌ها منجر شوند.

عوامل غیرفیزیکی: برخی داروها، عوامل عفونی و برخی بیماری‌های التهابی نیز می‌توانند به آسیب کلاژن و بافت‌های بدن منجر شوند.

آگاهی از این عوامل و اتخاذ تدابیر مناسب مانند استفاده از ضدآفتاب، اقدامات بهداشتی مراقبت از پوست، تغذیه سالم، کاهش استرس و اجتناب از عوامل آسیب‌زا می‌تواند به حفظ سلامت کلاژن و ساختار بافت‌ها کمک کند.

پیری زود رس چه زمانی رخ میدهد؟

پیری زودرس پوست به مجموعه‌ای از تغییرات ظاهری و ساختاری پوست اطلاق می‌شود که قبل از زمان طبیعی رخ می‌دهد. این تغییرات شامل چین و چروک‌ها، لکه‌های سنی، افتادگی پوست، و از دست رفتن الاستیسیته و شفافیت پوست می‌شوند. عواملی که باعث پیری زودرس پوست می‌شوند به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: عوامل درونی و عوامل بیرونی.

عوامل درونی

ژنتیک: برخی افراد به طور ژنتیکی مستعد پیری زودرس پوست هستند.

هورمون‌ها: تغییرات هورمونی به ویژه در دوران یائسگی می‌تواند تاثیر زیادی بر پوست داشته باشد.

بیماری‌ها: برخی بیماری‌های مزمن مانند دیابت می‌توانند فرایند پیری را تسریع کنند.

عوامل بیرونی

اشعه ماوراء بنفش (UV): قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آفتاب بدون محافظت مناسب، یکی از مهمترین عوامل پیری زودرس پوست است. اشعه UV باعث تخریب کلاژن و الاستین می‌شود.

آلودگی هوا: آلودگی‌های محیطی و ذرات معلق در هوا می‌توانند به پوست آسیب رسانده و آن را پیر کنند.

استرس: استرس مزمن می‌تواند تاثیرات منفی بر سلامت پوست داشته باشد.

رژیم غذایی ناسالم: مصرف زیاد قند، چربی‌های اشباع و فست فودها می‌تواند به پیری زودرس پوست منجر شود.

استعمال دخانیات و الکل: دخانیات و مصرف الکل با کاهش جریان خون و اکسیژن‌رسانی به پوست، فرایند پیری را تسریع می‌کنند.

کم‌خوابی: خواب ناکافی می‌تواند به آسیب سلول‌های پوست و پیری زودرس آن منجر شود.

پیشگیری و درمان

استفاده از کرم‌های ضدآفتاب: یکی از مهمترین اقدامات پیشگیرانه استفاده روزانه از کرم‌های ضدآفتاب با SPF مناسب است.

مراقبت‌های پوستی: استفاده از مرطوب‌کننده‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها (مانند ویتامین C و E) و رتینوئیدها می‌تواند به حفظ سلامت پوست کمک کند.

رژیم غذایی سالم: مصرف مواد غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی برای سلامت پوست بسیار مهم است.

هیدراته نگه داشتن بدن: نوشیدن مقدار کافی آب می‌تواند به حفظ رطوبت و شادابی پوست کمک کند.

ترک دخانیات و کاهش مصرف الکل: ترک سیگار و کاهش مصرف الکل تاثیر زیادی بر سلامت و جوانی پوست دارد.

خواب کافی: داشتن خواب کافی و با کیفیت به بازسازی و ترمیم سلول‌های پوست کمک می‌کند.

درمان‌های پزشکی: درمان‌های مختلفی مانند لیزر، میکرونیدلینگ، پرکننده‌های پوستی و بوتاکس وجود دارند که می‌توانند به کاهش نشانه‌های پیری زودرس پوست کمک کنند.

کمبود کلاژن از چه طریق تامین میشود؟

برای تامین کلاژن، بدن از دو منبع اصلی استفاده می‌کند:

سنتز کلاژن: سلول‌های فیبروبلاست در بافت‌های مختلف بدن، از جمله پوست، استخوان، بافت همبند و غضروف، کلاژن را تولید می‌کنند. این سلول‌ها از اسید آمینه‌ها و مواد مغذی مورد نیاز برای ساختن کلاژن استفاده می‌کنند. برخی از اسیدهای آمینه مهم برای تولید کلاژن عبارتند از پرولین، لیزین و گلیسین. سلول‌های فیبروبلاست در فرآیند تولید کلاژن نقش مهمی دارند.

مصرف غذا و مکمل‌های تغذیه: برخی مواد غذایی و مکمل‌های تغذیه می‌توانند به تولید و تامین کلاژن کمک کنند. برخی از مواد مغذی که برای ساختن کلاژن ضروری هستند شامل ویتامین C، ویتامین E، ویتامین آ، روی، سیلیس و آمینواسیدهای پرولین و لیزین هستند.

مصرف مواد غذایی غنی از این مواد می‌تواند فرآیند تولید و بازسازی کلاژن را تقویت کند. مثال‌هایی از مواد غذایی که می‌توانند به تولید کلاژن کمک کنند عبارتند از میوه‌های تازه، سبزیجات، ماهی، گوشت سفید، تخم‌مرغ، آجیل، دانه‌های کامل و غلات.

اهمیت تغذیه سالم و متنوع برای تولید و حفظ سلامت کلاژن بسیار مهم است. از طرفی، مصرف مواد مخرب مانند مواد شیرین کننده، الکل، نیکوتین و غذاهای پرچرب و پرشکر می‌تواند فرآیند تولید کلاژن را تحت تأثیر قرار داده و باعث ضعف ساختار کلاژن شود.

کاهش کلاژن در بدن از چه سنی شروع میشود؟

کاهش تولید کلاژن در بدن از سنی مشخص آغاز نمی‌شود ولی با پیشرفت سن، نرخ تولید کلاژن کاهش می‌یابد. بیشترین تغییرات در فرآیند تولید کلاژن از سن 25 تا 35 سال شروع می‌شود. به تدریج، تولید کلاژن کاهش می‌یابد و در سنین بالاتر این کاهش به طور چشمگیرتری رخ می‌دهد.

دلیل کاهش تولید کلاژن در سنین بالاتر به عوامل زیر برمی‌گردد:

 کاهش فعالیت سلول‌های فیبروبلاست: با پیشرفت سن، سلول‌های فیبروبلاست که مسئول تولید کلاژن هستند، کمتر فعال می‌شوند و تعداد آن‌ها کاهش می‌یابد. این موضوع منجر به کاهش تولید و بازسازی کلاژن می‌شود.

 افزایش فرآیند تجزیه کلاژن: در سنین بالاتر، فرآیند تجزیه کلاژن (تجزیه آن توسط آنزیم‌ها) افزایش می‌یابد و نرخ تولید کلاژن کاهش می‌یابد. این موضوع باعث کاهش ساختار و انعطاف‌پذیری بافت‌ها و ظهور علائم پیری مانند چین و چروک‌ها می‌شود.

عوامل خارجی: عوامل خارجی مانند تابش اشعه ماوراء بنفش (UV) خورشید، آلودگی هوا، استفاده از تنباکو و عوامل استرس زا می‌توانند فرآیند تولید کلاژن را تحت تأثیر قرار داده و سبب کاهش آن شوند.

مهم است بدانید که هر فرد بر اساس ژنتیک، عوامل محیطی، سبک زندگی و مراقبت‌های پوستی خاص خود ممکن است در سرعت کاهش کلاژن بدنش تفاوت داشته باشد.

مکمل های کلاژن

مکمل‌های کلاژن به عنوان یک روش ممکن برای تقویت و حفظ سلامت کلاژن در بدن استفاده می‌شوند. این مکمل‌ها معمولاً حاوی نوعی کلاژن هستند که به صورت خوراکی یا به صورت پودر، قرص، کپسول یا نوشیدنی مصرف می‌شوند. در زیر، برخی از مکمل‌های کلاژن رایج ذکر شده است:

کلاژن هیدرولیز شده: کلاژن هیدرولیز شده، یک نوع کلاژن است که به صورت پودر یا کپسول موجود است. این نوع کلاژن به دلیل فرآیند هیدرولیز که باعث شکستن زنجیره‌های پروتئینی آن می‌شود، به راحتی در بدن جذب می‌شود.

کلاژن پروتئین گیاهی: برخی از مکمل‌های کلاژن شامل کلاژن پروتئین گیاهی هستند که به صورت گیاهی و بدون استفاده از منابع حیوانی تولید می‌شوند. این نوع مکمل‌ها مناسب برای افراد گیاه‌خوار و وگان می‌باشند.

مهم است که قبل از استفاده از هر نوع مکمل کلاژن، با پزشک یا متخصص تغذیه خود مشورت کنید. همچنین، مکمل‌های کلاژن تنها یکی از عواملی هستند که می‌توانند به سلامت کلاژن کمک کنند و استفاده موثری از آنها نیاز به ترکیب آن با یک رژیم غذایی سالم، فعالیت بدنی منظم و مراقبت‌های پوستی دارد.

بهترین زمان مصرف مکمل کلاژن

تحقیقات نشان داده است که مصرف کلاژن در صبح هنگام با معده خالی ممکن است بهترین زمان برای به دست آوردن نتایج بهتر برای پوست باشد. این امر به دلیل این است که مصرف پودر کلاژن با معده خالی می‌تواند باعث جذب بهتر آن در بدن شود.

وقتی که کلاژن را با معده خالی مصرف می‌کنید، اسید معده به مقدار کمتری با آن تعامل می‌کند. این می‌تواند جلوی تخریب کلاژن توسط اسید معده را بگیرد و به جذب بهتر آن کمک کند. در نتیجه، کمک به حفظ سلامت و بهبود پوست می‌شود.

پودر کلاژن چیست؟

پودر کلاژن یک نوع مکمل است که از اجزای موجودات دریایی مانند ماهی و گاو به منظور افزایش سطح کلاژن در بدن استخراج می‌شود. کلاژن یک واحد مهم و ضروری برای سلامت پوست است و به طور طبیعی در بدن تولید می‌شود.

با پیشرفت سن، تولید کلاژن در بدن کاهش می‌یابد، به خصوص پس از سن ۲۲ سالگی. بنابراین، استفاده از مکمل‌های کلاژن مانند پودر کلاژن رومارن اهمیت دارد. عدم تأمین کافی از این پروتئین می‌تواند منجر به افتادگی، ظهور چین و چروک در پوست، و مشکلات در سلامت استخوان‌ها، مفاصل، ناخن‌ها و سایر اجزای بدن شود.

قرص کلاژن چیست؟

برخی افراد قادر به جذب کلاژن به خوبی نیستند و این می‌تواند به مشکلاتی مانند پیری زودرس و ظهور چین و چروک در پوست منجر شود. به همین دلیل، استفاده از قرص‌های مکمل کلاژن رایج است تا بدن بتواند به مقدار کافی کلاژن دریافت کند.

وقتی که سطح کلاژن در بدن انسان کاهش می‌یابد، معمولاً توصیه می‌شود قرص کلاژن مصرف شود تا بدن بتواند کلاژن بیشتری را جذب کند.

استفاده از قرص کلاژن در میانسالان و افراد مسن در جامعه بسیار شایع است. این افراد به دلیل فرایند طبیعی پیری و کاهش تولید کلاژن در بدن، نیاز بیشتری به مکمل کلاژن دارند.

استفاده منظم از قرص کلاژن می‌تواند به حفظ سلامت پوست، کاهش چین و چروک، و بهبود تغییرات مربوط به پیری کمک کند. با این حال، همچنان مهم است که قبل از مصرف هر نوع مکمل یا قرص، با پزشک خود مشورت کنید.