اگر مبتلا به عفونت باکتریایی واژن باشید، امکان دارد هیچ گونه نشانهای از آن احساس نکنید، یا امکان دارد متوجه شوید که مایع واژن دچار تغییری گردیده و ترشحاتی از آن خارج میشود. این احتمال نیز وجود دارد که رنگ مایع به خاکستری بگراید یا بویی مانند بوی ماهی بدهد.

اگر چه عفونت باکتریایی واژن در زنانی بیشتر شایع است که از نظر جنسی فعالند، اما امکان دارد که برای زنانی که از نظر جنسی فعال نیستند نیز پیش بیاید. این عفونت به طور معمول یک بیماری آمیزشی یا مقاربتی ( Transmitted Sexually Infection ) به شمار نمیرود. اما اگر در زمانی که دارای عفونت باکتریایی واژن هستید در معرض یک بیماری آمیزشی قرار گیرید، به احتمال زیاد شما نیز به آن بیماری آمیزشی مبتلا خواهید شد.

اگر دارای عفونت باکتریایی واژن هستید اما نشانه های آن را مشاهده نمیکنید، به طور معمول نیازی به درمان ندارید. این عارضه به طور معمول بدون مصرف دارو بر طرف میشود. اگر نشانههای عفونت را مشاهده کنید، امکان دارد که مراقبتگر پزشکیتان نسخهای برای شما تجویز نماید تا از گسترش عفونت به لولههای فالوپ و بروز بیماری التهاب لگن ( Pelvis PID: disease inflammatory )پیشگیری نماید، که یک بیماری جدیتر محسوب میشود.

عفونت باکتریایی واژن با آنتیبیوتیک درمان میشود. امکان دارد که مراقبتگر پزشکی شما آنتی بیوتیک را به صورت کِرمی تجویز کند که در درون واژن استعمال میشود یا به شکل قرصهایی که از راه دهان مصرف میشوند. برای درمان زنان باردار فقط قرصهای مصرف دهانی تجویز میشود. نیازی نیست که شریک جنسی مرد معاینه یا درمان شود.